- Nie musisz zaraz ironizowac. - Cherise sciagneła czerwone wargi w dzióbek, usiłujac przybrac wyraz osoby głeboko zranionej. - Oczywiscie, ¿e stanowilismy dru¿yne. W dziecinstwie... - To było dawno temu - burkneła Eugenia pod nosem. - Wiem, ale jestem idealistka i wierze, ¿e znowu mo¿e tak byc -powiedziała Cherise i wstała za przykładem me¿a. - 302 Przecie¿, niezale¿nie od tego, co sie wydarzyło, nadal jestesmy rodzina. - Chcielibysmy zaprosic was do koscioła na msze, w niedziele. A pózniej byłoby nam bardzo miło, gdybyscie zjedli z nami obiad u nas w domu. - Przyjdzcie, prosze - dodała Cherise i uscisneła najpierw Nicka, a potem Marle. Potrzasneła reka Eugenii. - Przyprowadzcie Aleksa, Cissy i małego. Predzej zjadłabym szczura do spółki z pytonem, pomyslała Marla. - Montgomery te¿ przyjdzie? - spytał Nick i usmiech Cherise przygasł troche. - Zaprosze go, oczywiscie. Ale z nim nigdy nic nie wiadomo. Naprawde chciałam, ¿eby przyszedł tu dzis z nami, ale, niestety, miał inne plany. Spróbuje go jednak namówic, ¿eby przyszedł do nas na obiad w niedziele. - Zobaczymy - rzekła Eugenia zimno, ale Cherise udała, ¿e tego nie słyszy. Gdy ju¿ wychodzili, Nick spytał jeszcze: - Czy Pamela Delacroix nale¿ała do Koscioła Swietej Trójcy? Donald zesztywniał. Jego twarz pod maska spokoju zbladła troche, pojawił sie na niej wyraz czujnosci. - Tak - powiedział. - To wielka strata dla kongregacji. Marla nie wierzyła własnym uszom. - Ty ja znałes? - spytała. Nareszcie ktos, kto znał te kobiete! - Nie osobiscie, wstyd przyznac. Nie bywała u nas regularnie, tylko czasami na mszy. - A ty? Znałas ja? - Marla utkwiła wzrok w Cherise. - Nie, zupełnie nie. To znaczy, nie potrafiłabym nawet powiedziec, jak wygladała - powiedziała szybko Cherise. - Jak mówi wielebny, pare razy kilka miesiecy temu uczestniczyła we mszy, ale nie dołaczyła do ¿adnej grupy... Kilka razy w 303 tygodniu organizujemy spotkania, na których studiujemy Pismo Swiete, mamy te¿ grupe kobiet, a nawet poradnie dla osób samotnych, ale ona nie nale¿ała do ¿adnej z nich. - To skad wiecie, ¿e chodziła do waszego koscioła? - spytała Marla. - Przekazała czek na rzecz kongregacji? - Nie... ju¿ po jej smierci jedna z katechetek ze szkółki niedzielnej dla dorosłych wspomniała, ¿e widziała nekrolog w gazecie. Zaraz rozpoczelismy nasze drzewo modlitw - to taki telefoniczny łancuszek wewnatrz kongregacji - ¿eby ka¿dy mógł pomodlic sie za nia i jej rodzine. - A znaliscie jej rodzine? Jej córke?